ปีนี้เป็นปีที่7 ของการทำขนมไทยของดา
จากจุดเริ่มต้นเล็กๆของความสนใจ
“ขนมจ่ามงกุฎ” จนได้รู้ที่มาและได้รู้ว่า
แท้จริงแล้วเค้าชื่อ “ดาราทอง”
อ่านขั้นตอนการทำในตอนนั้น
ตั้งใจว่าจะทำขนมชนิดนี้ให้ได้
ทั้งที่กับข้าวก็ยังไม่รอดเลย

จากนั้นดาก็เริ่มอ่าน หาข้อมูล
หัดทำขนมจากที่ง่ายๆก่อน
ว่างๆก็หาสูตรในกูเกิ้ล ยูทูป
กินได้บ้าง ทิ้งบ้าง(ทิ้งน่าจะเยอะกว่า)

บางชนิดก็ไปเรียนกับครู
ผู้รู้ในขนมชนิดต่างๆที่ดาสนใจ
และชื่นชอบในผลงาน
จนหลายท่านเราก็ยังเป็นครู เป็นพี่
เพื่อนที่คอยให้คำแนะนำเสมอมา
จากที่ทำขนมไทยเป็นงานอดิเรก
เพราะความชอบ จนกลายเป็นอาชีพ
เริ่มมีคนทักถามให้สอน
มีโอกาสได้เป็นวิทยากรสอนแม่บ้าน
เด็กนักเรียน กับหน่วยงานราชการ
แล้วแต่โอกาส
ก็ทำการสอนหลังบ้านบ้าง
เพราะไม่มั่นใจในตัวเอง
คิดว่าตัวเองยังไม่เก่งพอจะสอนใคร
ไม่ได้อยากให้ใครเรียกว่าครู
คำนี้ดูยิ่งใหญ่ และสูงส่งมาก
จนเมื่อเร็วๆนี้ดาได้ทบทวนตัวเองว่า
ทำขนมไทยไปทำไม?
จึงได้รู้ว่านอกจากความรักในขนมไทยแล้ว
ดายังอยากเห็นขนมไทยอยู่ไปอีกนานๆ
คนรุ่นลูก รุ่นหลานยังรู้จักและเรียกชื่อขนมไทยถูก
ทำให้ดาตัดสินใจได้แล้วว่า
ถ่ายทอดในสิ่งที่ตัวเองรู้น่าจะดีกว่าการเก็บไว้กับตัวเอง
จริงๆต้องขอบคุณผู้เรียนคนล่าสุด
ที่ให้โอกาสดาเป็นผู้สอน
เพราะต้องการเอาวัฒนธรรมขนมไทย
ไปเปิดร้านที่ประเทศอินเดีย
ใจมันฟูซะอย่างกับไปเปิดร้านที่โน่นเอง

พิมพ์มายืดยาวเนี่ย
จะบอกอย่างเป็นทางการว่า
“พร้อมถ่ายทอดทุกอย่างที่รู้
ที่สามารถทำได้แล้วนะคะ”
เดือนหน้าพร้อมลุยเลยค่า

เบื้องต้นขอเริ่มที่3 รายการนี้ก่อนนะคะ
ขอบพระคุณครูบาอาจารย์
ที่แนะนำและยินดีในการตัดสินใจ
ที่จะเติบโตไปข้างหน้าของดาด้วยนะคะ